laatste dag Beijing

Woensdag mijn tweede en laatste hele dag in Beijing. Vandaag ga ik de verboden stad bezoeken. Daar heb ik heel veel zin in, want het is oud en heeft met geschiedenis te maken, dus ik heb er zin in om me met vele andere toeristen door een voormalig paleis te wandelen.
Voor de vervelende personen die grapjes maken over het feit dat ik een “VERBODEN’ stad ga bezoeken. Ik heb een schitterde quote uit de Lonely Planet voor jullie; vroeger was de prijs voor het (onuitgenodigd) bezoeken van de verboden stad onthoofding, nu volstaat 60 yuan.
De grote vraag bij elke reis/vakantie in welke stad dan ook is altijd, gaan we lopen of nemen we de metro? Want ja, de metro is wel makkelijk, maar ook druk en je ziet onder weg niets. Daarnaast is lopen ook wel lekker en leuk, vooral als je met z’n tweeën bent en genoeg stof hebt om over te praten. Dus wij (de Nederlandse vriendin van Monique en ik) besloten te gaan lopen. Dat was inderdaad erg gezellig en het uur lopen was zo om, tot mijn verbasing. Ik was daarna ook niet meer bang over het feit of ik wel zo lang kon lopen op mijn nieuwe laarzen.
Onze hotels zitten in het noorden en we zijn daarom begonnen in het park ten noorden van de verboden stad. In dat park is een heuvel gemaakt met het de grond uit de gracht rond de verboden stad. Het uitzicht over heel Beijing was geweldig. Beijing is plat, dus overal om je heen lag de stad voor je uit gestrekt. Wij hadden mazzel want het was een hele heldere dag dus we konden alles goed bekijken.
Het weer is trouwens alle dagen al goed hier, heel helder met zonnetje. Maar ook heel droog en best fris. Mijn handen en lippen waren de eerste avond al uitgedroogd en ik heb de schoonmaakster om een extra deken gevraagd, want blijkbaar gaat de kachel in Beijing pas aan vanaf 15 november. (Dat bedoel ik letterlijk, niemand heeft verwarming tot die datum.)
Goed vervolgens om de verboden stad heen gelopen. Dat was niet niks, als je Europa gewend bent dan heb je absoluut geen besef over de grote van Beijing. Het lopen om de verboden stad viel dus ook wat tegen. Maar toen we eenmaal bij de ingang waren in het zuiden konden we het plein van de hemelse vrede op lopen. Dat hebben we eerst gedaan want de verboden stad heeft één ingang (in het zuiden) en één uitgang (in het noorden). Er zijn er nog wel meer in en uitgangen maar men heeft het liefst dat je zo loopt.
Dus wij eerst het plein op voor dat we de verboden stad binnen gingen. Mijn hemel wat is het allemaal groot hier. Echt de dam in een binnenplaatsje vergeleken met dit plein. En de gebouwen er om heen ook echt belachelijk hoe groot alles is en het stomme is dat als je om je heen kijkt je ook begrijpt waarom het zo groot moet zijn. Er lopen zoveel mensen rond.
Om even aan te geven als wij bloemen neer leggen op de dam met 4 en 5 mei dan zijn het een aantal kransen van, zeg een kleine meter door snede. Nee, hier zetten ze een complete bloemenmand neer van 15 meter hoog, vol met nep bloemen. En daarom heen een cirkel van bloemen en lampen (om s ’avonds alles te verlichten) van 25 meter. O en de bloemen zijn ter eren van het moederland. Wat dat moet betekenen weet ik ook niet precies.
Vervolgens de verboden stad. Vanaf dit punt ben ik alleen verder gegaan, mijn mede toerist was niet lekker geworden en ging terug naar haar hotel.
Vandaar af alleen verder gegaan. Ik zal jullie alle saaie geschiedenis feitjes besparen om vooral te vertellen hoe gaaf het was om er te zijn. Ik ken de plaatjes, ik heb er over gehoord of gelezen. Maar mijn god wat is het indrukwekkend. Laten we beginnen met het feit dat je de verboden stad binnen loopt onder het portret van Mao door. Die poort is ook te zien van af het plein. Dan ben je op de eerste binnen plaats, laten we zeggen die is groot. Denk de dam, maar dan iets groter.
Weer een poort, weer een binnenplaats, deze is groter, ongeveer twee a drie keer zo groot als de eerste. Volgende poort ga je door en dan is het enige word dat je kunt gebruiken ENORM. Het plein wat je overloopt is zo vreselijk groot, het is gewoon belachelijk is. Je loopt daar echt zo, oké nu komen de kassa’s toch? Wij in Nederland hebben echt geen besef van grote of ruimte.
En dan sta je dus pas bij de ingang tot het echte museum, deze poort begint met 10 meter hoge kale muren ter verdediging. Vervolgens krijg je de beroemde binnen plaats met de gemaakte rivier met bruggetjes er over. Dan krijg je de poort die pas lijdt naar de drie grote gebouwen waar de keizer vroeg in het openbaar zijn ministers, adviseurs en bezoekers sprak. Deze gebouwen liggen verhoogt en ook weer met binnenplein er voor. Je moet bedenken dat het er erg druk was met andere toeristen. Maar daar heb je eigenlijk geen last van want er is zoveel ruimte, het is zo groot. Vervolgens komen de drie kleinere vertrekken van de keizer. Kleiner is relatief want het is nog steeds verdomd groot. Daarna kan je kiezen, al deze tijd ben je van zuid naar noord gelopen. En de gebouwen en pleinen beslaan de gehele breedte van de stad. De ‘kleinere’ vertrekken van de keizer zijn minder groot en daarom zijn in het westen en oosten 6 paleizen te bezichtigen met verschillende tentoonstelling. Tegen die tijd bedacht ik me dat ik een jaar in China blijf. Dus dat ik binnen dat jaar gewoon nog eens terug moet naar de verboden stad. Want het is te mooi, te groot en te geweldig om niet uitgebreider te gaan bekijken.
Die avond heb ik eindelijk Peking eend gegeten. Gooi alle ideeën die je over dit gerecht had gehoord overboord. Je krijgt een schaal met dunne plakjes eend, drie schaaltjes saus en 2 schaaltje gesneden groenten en fruit. Daarbij hele dunne pannenkoekjes (denk filodeeg dun) en rechthoekige deeg broodjes. Vervolgens neem je een pannenkoekje of broodje. Dat maak je open en je kiest je groente/fruit. Je neemt de eend die doop je één van de smaken saus. Je vouwt je pakketje op en neemt een hap. En dan proefje te veel smaken tegelijkertijd om het goed te kunnen beschrijven. Conclusie; het was heerlijk.