Wat ik was vergeten over wonen in China
Door: Michelle
Blijf op de hoogte en volg Michelle
04 November 2017 | China, Changsha
Vanaf het moment dat ik geland was in China had ik met enige regelmaat het gevoel van, ‘oh ja, dat was ik vergeten.’
Het begon al bij the douane. Ken je die rijen bij de Efteling, met de lintjes of kettingen er tussen. Nou, daar moesten we tussen gaan staan. Ongeveer 12 banen lang om naar een hand vol poortjes te kunnen, waar me paspoort controleert zou worden. Maar alleen de mensen zonder Chinese paspoort stonden in the rij. Want er was automatische controle voor the mensen met een Chinese paspoort. Dus daar staan we te wachten en ik bedenk me op eens. Oh ja, das waar ook. In China staat je altijd in de rij. Zelfs als je je afvraagt waarom je in hemelsnaam zou moeten staan te wachten. Er zijn 10 poortjes, waarom zijn nog niet de helft van de poortjes open
Vervolgens was het tijd om de metro te nemen. Dat betekend van de aankomsthal naar de metro lopen en daarna meer dan een uur met de metro en dan trein ticket halen en daarna richting perron. Natuurlijk denk je dat doe ik even, geen probleem. Oh ja, ik was vergeten hoe groot China is. Dat betekend dat er rustig 20 tot 30 sporen zijn en de wachtruimte moet groot genoeg zijn om alle mensen die met de trein reizen een zitplek te geven, dus je maakt flink wat kilometers op een trein station.
Vervolgens zit je eindelijk in de trein en dan bedenk je je, oh ja, alles is in het Chinese, hoe ga ik uit vinden waneer ik moet uit stappen. Mijn ticket heeft geen eind tijd. The trein roept om in het Engles, maar dat is zeer slecht te verstaand. Plus alles klinkt hetzelfde over de ruisende intercom. En als de tijd die je verwachte aan te komen, komt en gaat. Dan wordt je toch wel nerveus. Uiteindelijk had de trein gewoon vertraging, kwam het helemaal goed en toen stond ik op het enorme treinstation van Changsha.
Oh ja, hoe ga ik nu de persoon vinden die me komt oppikken. De persoon waarvan ik niet weet hoe hij of zij er uitziet, waar hij of zij staat en dit station is ook weer zo groot dat ik bij mezelf denk, je had station Alkmaar makkelijk in deze hal kwijt gekund.
Uiteindelijk was het allemaal geen probleem. Ik ga als enige buitenlander naast de McDonald’s staan en ze vinden me wel.
Terwijl ik daar sta te wachten bedenk ik me. Oh ja, het staren was ik ook vergeten.
Vervolgens in de auto richting de school. De school is ver, want China is groot. Raampjes van de auto zijn open en de Chinese stad stinkt. Oh ja, dat was ik ook vergeten. China heeft een speciaal geurtjes, hier in Changsha geef ik de schuld aan de zwarte tofu. Die stinkt. En nee, ik heb nog niet geproefd. Ik kan nog steeds niet besluiten of dat een ervaring is die ik niet mag missen.
De school is groot en nieuw en deels niet in gebruik omdat er zijn nog niet genoeg leerlingen zijn. Het eten in de kantine is pittig. Oh ja, zo pittig was het Chinese eten. En onthou het ziet er misschien uit als een paprika, maar het is waarschijnlijk een peper of een paprika zo zwaar gekruid in chili poeder dat het net zo goed een peper had kunnen zijn. Of ook wel, geen hele paprika/pepers in je mond steken, slome!
Mijn appartement is mooi en netjes. Ik heb all spullen die zijn beloofd. Behalve dat er geen kussens op de bank liggen of laken op het bed, is het een heel net appartement.
Maar, oh ja, dit is China dus juich niet te vroeg. De ketel doet het, maar ik heb geen warm water. Voor een week. Het was zomer en regelmatig 30 graden, maar zo voelde het niet als ik moest douchen s’avonds.
Uiteindelijk komt alles wel weer op zijn pootjes terecht. Je download een app om het Chinees te vertalen. Die apps zijn veel beter dan in 2013. Het gebruiken van een hurk toilet is net als fietsen, dat verleer je nooit.
Voor je het weet zijn er 3 weken voorbij, voelt het als of je hier al 3 maanden bent. Je vraag je met weemoed af wanneer je weer echte kaas kan eten en je gebruikt stiekem het rolstoel toilet in het winkelcentrum om het hurk toilet te ontwijken.
Oh ja, wonen in China is anders.
Het begon al bij the douane. Ken je die rijen bij de Efteling, met de lintjes of kettingen er tussen. Nou, daar moesten we tussen gaan staan. Ongeveer 12 banen lang om naar een hand vol poortjes te kunnen, waar me paspoort controleert zou worden. Maar alleen de mensen zonder Chinese paspoort stonden in the rij. Want er was automatische controle voor the mensen met een Chinese paspoort. Dus daar staan we te wachten en ik bedenk me op eens. Oh ja, das waar ook. In China staat je altijd in de rij. Zelfs als je je afvraagt waarom je in hemelsnaam zou moeten staan te wachten. Er zijn 10 poortjes, waarom zijn nog niet de helft van de poortjes open
Vervolgens was het tijd om de metro te nemen. Dat betekend van de aankomsthal naar de metro lopen en daarna meer dan een uur met de metro en dan trein ticket halen en daarna richting perron. Natuurlijk denk je dat doe ik even, geen probleem. Oh ja, ik was vergeten hoe groot China is. Dat betekend dat er rustig 20 tot 30 sporen zijn en de wachtruimte moet groot genoeg zijn om alle mensen die met de trein reizen een zitplek te geven, dus je maakt flink wat kilometers op een trein station.
Vervolgens zit je eindelijk in de trein en dan bedenk je je, oh ja, alles is in het Chinese, hoe ga ik uit vinden waneer ik moet uit stappen. Mijn ticket heeft geen eind tijd. The trein roept om in het Engles, maar dat is zeer slecht te verstaand. Plus alles klinkt hetzelfde over de ruisende intercom. En als de tijd die je verwachte aan te komen, komt en gaat. Dan wordt je toch wel nerveus. Uiteindelijk had de trein gewoon vertraging, kwam het helemaal goed en toen stond ik op het enorme treinstation van Changsha.
Oh ja, hoe ga ik nu de persoon vinden die me komt oppikken. De persoon waarvan ik niet weet hoe hij of zij er uitziet, waar hij of zij staat en dit station is ook weer zo groot dat ik bij mezelf denk, je had station Alkmaar makkelijk in deze hal kwijt gekund.
Uiteindelijk was het allemaal geen probleem. Ik ga als enige buitenlander naast de McDonald’s staan en ze vinden me wel.
Terwijl ik daar sta te wachten bedenk ik me. Oh ja, het staren was ik ook vergeten.
Vervolgens in de auto richting de school. De school is ver, want China is groot. Raampjes van de auto zijn open en de Chinese stad stinkt. Oh ja, dat was ik ook vergeten. China heeft een speciaal geurtjes, hier in Changsha geef ik de schuld aan de zwarte tofu. Die stinkt. En nee, ik heb nog niet geproefd. Ik kan nog steeds niet besluiten of dat een ervaring is die ik niet mag missen.
De school is groot en nieuw en deels niet in gebruik omdat er zijn nog niet genoeg leerlingen zijn. Het eten in de kantine is pittig. Oh ja, zo pittig was het Chinese eten. En onthou het ziet er misschien uit als een paprika, maar het is waarschijnlijk een peper of een paprika zo zwaar gekruid in chili poeder dat het net zo goed een peper had kunnen zijn. Of ook wel, geen hele paprika/pepers in je mond steken, slome!
Mijn appartement is mooi en netjes. Ik heb all spullen die zijn beloofd. Behalve dat er geen kussens op de bank liggen of laken op het bed, is het een heel net appartement.
Maar, oh ja, dit is China dus juich niet te vroeg. De ketel doet het, maar ik heb geen warm water. Voor een week. Het was zomer en regelmatig 30 graden, maar zo voelde het niet als ik moest douchen s’avonds.
Uiteindelijk komt alles wel weer op zijn pootjes terecht. Je download een app om het Chinees te vertalen. Die apps zijn veel beter dan in 2013. Het gebruiken van een hurk toilet is net als fietsen, dat verleer je nooit.
Voor je het weet zijn er 3 weken voorbij, voelt het als of je hier al 3 maanden bent. Je vraag je met weemoed af wanneer je weer echte kaas kan eten en je gebruikt stiekem het rolstoel toilet in het winkelcentrum om het hurk toilet te ontwijken.
Oh ja, wonen in China is anders.
-
04 November 2017 - 09:46
Ria:
weer een leuk stukje was vergeten dat dat kon hi hi -
04 November 2017 - 11:11
Broeder:
Leuk geschreven! Was alweer ff terug. -
04 November 2017 - 12:07
Theo Beekhuys:
Heel leuk om te lezen hoe het met onze oude buurmeisje gaat, wat een mooi avontuur maak jij mee Mischelle, om nooit meer te vergeten, we wensen jou een hele fijne en mooie tijd toe -
04 November 2017 - 12:09
Juanita:
Leuk geschreven Michelle.
Veel geluk daar -
04 November 2017 - 16:46
Tonnie Roemeling:
Heel leuk Michelle wat een ervaring heel veel succes in China Groetjes Tonnie -
04 November 2017 - 18:39
Eric:
Hey schatje, jij als wereldreiziger hoeft zich toch geen zorgen te maken. Je hebt al zoveel meegemaakt dat alles goed gaat/komt zonder problemen. Heb veel plezier daar. Knuffel van mij. -
04 November 2017 - 21:06
Anneke Esselman :
Wat een avontuur Michelle. Je hebt het mooi beschreven. Ik kan me er niets bij voorstellen hoe het er dasr uitziet en aan toe gaat. Leuk dus om te lezen hoe jin je leven daar door brengt. Succes meis!
Liefs xx -
05 November 2017 - 09:33
Oom:
Het heeft even geduurd maar je was natuurlijk vergeten dat je deze blog had.
Mooi stukje geschreven, en voor je het weet is het chinees nieuwjaar en zit je weer even in nederland.
Jammer genoeg ga je nu wel Baracca missen LOL.
geniet ervan multimiljonair. -
05 November 2017 - 13:36
Jannie:
Hoi hoi wat een super leuk verhaal,
prachtig geschreven.
Wens je heel veel plezier daar met je werk en in je vrije tijd
Hopen snel weer wat te horen
groetjes -
05 November 2017 - 20:06
Tante Ria :
Leuk Michelle hartelijke groetjes ome Hans Tante Ria -
06 November 2017 - 15:05
Wicky:
Leuk om te lezen! Succes!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
