zondag; geen rustdag

Ik wilde jullie even een korte blik in mijn leven geven hier in Zunyi. Want vandaag is z’n dag dat je niet kan vergeten dat je in China bent. Om precies te zijn TIC is het enige dat door mijn hoofd gaat vandaag.
Maar goed laat ik even bij het begin beginnen. En dat was niet vandaag zondag 2-12 maar gisterenavond.
Ik zit rustig op school met me moeder te praten en alles is goed in de wereld. Dan verteld mam dat oma bij haar langs komt zo dat ze mij via de Skype kan zien. Wel dat vind ik natuurlijk helemaal geweldig. Ik heb al een paar keer gebeld met oma via Skype, maar dat kost geld de verbinding is wat lastig en langzaam. Maar van computer naar ipad is het geen probleem en met de camera op me ipad kan ik iedereen een tour van me appartement geven.
Ik ga dus vrolijk naar huis. Begin zelfs met opruimen ik wil natuurlijk niet dat oma ziet wat een troep ik van me kamer heb gemaakt. Dan is het hier half 8 en stuur ik mijn eerste Skype berichtje naar huis. Om er achter te komen dat er iets niet helemaal klopte met de Skype op mijn Ipad. Ik eerst me Ipad aan het vervloeken. Vervolgens laptop opgestart en toen kwam ik er achter dat het niet me Ipad was die problemen gaf. Maar de internet verbinding, simpel gezegd er kwam geen internet binnen. Het was niet me router niet de Wi-Fi en een uur of ander half later moest ik het opgeven.
Het Engelse gezegde over insanity of krankzinnigheid, begon iets te veel van toepassen te zijn. (Insanity is trying the same thing over and over again hoping for a different out come.)
Ik ben dus boos naar vroeg bed gegaan, maar slapen kwam er niet van want om 12 uur bedacht een of andere idioot om een vuurwerk show te geven. En toen ik eindelijk ging proberen er iets van te zien bleek het aan de tegenover gestelde kant van het gebouw te zijn. Dus geen vuurwerk te zien, het was alleen speciaal gemaakt om mij uit me slaap te houden.
Vervolgens toch wel redelijk geslapen en op tijd op gestaan. Maar nog steeds redelijk boos. Op school de laatste voorbereidingen getroffen voor me lessen. Mijn stemming begon al weer wat op te fleuren. Iemand had ontbijt gehaald, erg lekker. Ik had werk te doen en alleen het uit zicht op het feit dat ik ga lesgeven is al genoeg om me op te vrolijke. Daarnaast zijn de twee assistenten er en dat zijn twee schatten van meiden iets jonger dan mij, maar heel gezellig. Dus vlak voor we gingen lunchen voelde ik me al een stuk beter. Berichtje naar NL dat alles goed was en ik naar Emma gegaan om aan te geven dat ik geen internet had.
Emma had de slechtste verklaring ooit waarom ik geen internet had. En nu ik het opschrijf word ik er weer een beetje boos over. In China betaal je je rekening niet via automatisch incasso of acceptgiro. Hoe het precies wel gaat weet ik niet. Maar Emma zegt geef mij maar gewoon geld. Dat is het makkelijkst en het moet voor de 1ste van de maand betaald worden.
Wel ik vorige week Emma geld geven, een week van tevoren zodat ze tijd genoeg heeft om het te betalen. Nu blijkt Emma dat geld geven te hebben aan een van de Chinese medewerkers die een soort van secretaresse of assistenten is. En die was vergeten om de rekening te betalen. Dus daarom heb ik waarschijnlijk geen internet.
Dus op dat moment wilde ik eigenlijk heel boos zijn op de Chinese dame in kwestie, maar ze had die ochtend ontbijt gehaald en iedereen vergeet wel eens iets. Jammer genoeg is dit wel China en word internet meteen afgesloten.
Maar goed daarna ging ik eten halen en ik moet zeggen, sommige gerechten hier zijn gewoon geweldig lekker. Dus dan is het lastig om boos te blijven.
In de stad is het druk en ook de laatste weken zijn er steeds dingen te zien. Van borden met foto’s tot lampion vormige ballonen op het memorial plein. Jennifer, mijn assistenten legt uit dat China een nieuwe regering heeft. De nieuwe chairmen (president) en ministers komen daarom Zunyi bezoeken. Blijkbaar is dat een traditie, het heeft het te maken met de geschiedenis van Zunyi tijdens de lange mars en met de converentie die hier is gehouden. Jennifer geeft nog even aan dat Zunyi best belangrijk is. Sinds zij hier alleen studeert en dus geen speciale band heeft met de stad, vind ik dat wel interessant om te horen. Misschien moet ik zelfs mijn ideeën over mijn nieuwe woonplaats veranderen. Één miljoen inwoners en misschien toch wel een beetje belangrijk.
Toen ik terug was van het halen van de lunch. Vroeg Emma of ik nog iets nodig had uit Guiyang omdat ze daar heen gaat morgen. Of ik kaas, boter of zo iets wilde hebben. Kan ik zeggen dat dit de enige producten zijn die ik hier absoluut niet kan vinden en dus meteen ja heb gezegd. Het idee van een broodje kaas deed me in hogere sferen komen. Maar goed dat was dus even heel kort mijn dag samen gebracht tot een stukje blog. Mijn meeste dagen zijn een stuk rustiger, maar vandaag kon ik jullie natuurlijk niet onthouden
Ik heb ook wat foto’s met mijn nieuwe telefoon gemaakt dus die kan ik ook bijvoegen.
Als jullie dus willen weten of ik het naar me zin heb in Zunyi. Wel dan kan ik jullie vertellen dat veranderd per moment van de dag en afhankelijk is van alles dat er om me hen gebeurd. Soms mis ik jullie allemaal en kan Zunyi me gestolen worden. Soms gebeurd er iets leuks of nieuws en dan is Zunyi eigenlijk wel leuk.