Hij is er!

Laat me dit even uitleggen. Het is niet zomaar mijn pap die even langs komt in China. Hij staat bijna symbool voor iedereen thuis in Nederland die mij goed kent en dezelfde cultuur heeft als mij.
Dus alle dingen die mij frustreren of vreemd zijn. alle dingen die ik grappig vind en waar ik me erger, kan ik eindelijk delen.
Pap vloog op Chongqing, een stad een stuk ten noorden van Zunyi. Ik ging hem natuurlijk op halen van het vliegveld en dat gaat in China even anders dan thuis in Nederland. In plaats van file rond Amsterdam, had ik een treinreis van 6 uur voor de boeg. Om 1 uur de trein, om even voor 7 uur in Chongqing. Ik had gelukkig een bed in de trein en kon slapen, ondanks dat de trein en de zenuwen er voor zorgden dat ik ieder uur wakker was.
Toen Chongqing, er is een lightrail, een metro bovengronds. Maar die sluit natuurlijk niet aan op het trein station. (gooit handen in de lucht van onbegrip) en Chongqing is een heuvelige stad. Dus je raadt het al ik moest een enorme stap op om bij die lightrail te komen. En vergeet niet, dit is China. Dus ik moet een uur met dat ding en hij is de hele weg vol. Want de steden zijn enorm, maar het vliegveld ligt praktisch in de stad ik had dus zogenaamd mazzel. Dan de uitgang nemen voor internationale aankomsten, vervolgens kom in de middle of nowhere uit. Tussen een hek en een grote straat. Geen terminal niets. Dus ik loop maar in de richting die ik hoop de goede te zijn. de internationale terminal en de binnenlandse terminal staan een flink stuk uit elkaar, er is zelfs een shuttle bus. Maar als ik eenmaal bij de terminal ben, die ik daar gauw genoeg een grote rookwolk en blijkt pap al op me te staan wachten. Vliegtuig was een half uur te vroeg. Pap die te vroeg is, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Ik moet zeggen dat het heel raar is om hem om me heen te hebben. Om met hem door mijn stad te lopen. Ik ben toch gewend om hier allen te zijn. Nederlands spreken is zo natuurlijk, maar tegelijkertijd vreemd als ik het doe waar andere bij zijn.
Het is ook lastig want ik begin nu soms tegen me vader in het Engels en tegen Kory in het Nederlands.
Donderdag hebben we het heerlijk rustig aan gedaan. Vrijdag moet ik een paar uur werken en toen konden we weer op pad. We hebben Sandra (Duitse lerares van andere school) ontmoet en zij heeft ons een van de boeddhistische tempels van Zunyi laten zien. Daarna hebben we gezellig wat zitten drinken. Vervolgens hebben we noedels gegeten, want ja er zijn maar twee keuzes in Zunyi, noedels of rijst. Daarna zijn we een kroeg in gegaan en Kory was bereid om ook langs te komen. Het was een gezellig avond. Zaterdag en zondag had ik natuurlijk weer lessen. En s ’avonds hebben we met z’n tweeën de stad een beetje verkent. Dat gaat een stuk makkelijker met z’n tweeën dan alleen. Want dan is het een stuk minder erg als mensen raar doen of als ze je niet begrijpen.
En ik heb nu de bevestiging, Zunyi is inderdaad raar en een beetje vreemd. O en het Moutai bier is niet drinkbaar.