supermarkt

Het is officieel, ik ben chinees aan het worden.
Nee, nog geen sleet oogjes of tien centimeter gekrompen. Maar er is duidelijk iets niet goed met me.
Laat ik bij het begin beginnen en dan begrijpen jullie waarom ik na bijna 4 maanden hier denk dat ik iets veel van de cultuur heb overgenomen.
Toen ik hier niet was, zag ik om mij heen een wondere wereld met rare mensen en gewoonten. Zelfs de supermarkt was raar.
Nu denken jullie allemaal hoe kan een supermarkt nou raar zijn. Laat me dat even uitleggen. Walmart is mijn supermarkt in dit verhaal.
Een grote supermarkt met alles en nog wat, van waterkokers tot kleding, panen en servies sets tot beddengoed en kantoor artikelen en speelgoed.
Maar goed naast al die dingen heeft Walmart ook de gewone etenswaren, gelukkig.
Laten we beginnen op de vis afdeling. Ik heb altijd het gevoel dat ik een slagveld op loop als wat bevroren garnalen wil hebben. Eerst een plastic zakje bemachtigen. Dit kan een hele onderneming zijn bleek vorige week. Toen er nergens een zak te krijgen, was tot dat een aardige werknemer er een voor me pakte van achter de vis afslag. Dan ga je naar ene grote vriesbak, pakt een snoepschep (als je die kan vinden) en kan je kiezen tussen gepelde of hele garnalen. Vervolgens mag je op zoek naar een medewerker. Die weegt het zakje en dan kan je verder.
Klinkt makkelijk, tot dat je na gaat dat dit veel oefening van me heeft gevraag in de afgelopen maanden. Probeer maar eens een medewerker te krijgen voor het wegen. Soms zijn ze niet te vinden, soms herken je ze nauwelijks. Dan zijn er nog de obstakels die je moet ontwijken. De bak met levende krabben heeft mij meerdere keren een hart verzakking bezorgd. Vooral als een van de dappere onder hen een ontsnappingspoging onderneemt. Dan zijn er nog de bakken met levende vis, waar mensen letterlijk met een schepnetje in gaan om de beste vis uit te zoeken.
Ik weet dat iedereen die bakken kent uit Spanje of een ander vakantie land. Maar laat me je vertellen als je elke week langs die bakken loopt dan voel je je op eens heel slecht over de arme visjes in het aquarium, die binnenkort hun dood te gemoed gaan. En nu heb ik iedere keer het gevoel als of ze me aan staren. Stomme vissen.
Gelukkig heeft Walmart geen levende kippen in de winkel, zoals de supermarkt waar ik was een paar weken geleden.
Maar goed dan gaan we naar de koeling. Veel verpakt vlees, dat eigenlijk allemaal erg zoet smaakt. Tenminste wat ik er van heb geproefd, dan is er de melk en yoghurt afdeling. Waar geen verse melk, maar houdbare melk wordt verkocht en de zogenaamde yoghurt is zo dun als melk.
Dan is er nog het erg verwarrende bord met cheese er op. Kaas, er wordt geen kaas verkocht in de Walmart. Tenzij je die schandalige gele vierkanten plakjes plastic, kaas wil noemen. Maar dat is zelfs een belediging tegen over de voor verpakte cheddar cheese die in Nederland wordt verkocht.
Al moet ik zeggen dat je mini puntjes kaas die je op brood of een toastje kan smeren, de hemel zijn, als je niets anders kan krijgen. Dat is te minste als je een vermogen wil neer lagen. Hetzelfde geld voor de boter, een kuip je is ongeveer 5 en halve euro.
Das even slikken als je voor 1 euro kan lunchen.
Maar goed laten ik jullie verder begeleiden door mijn supermarkt. De vlees afdeling is bijna net zo erg. Het vlees ligt in hompen te kijk, het meeste zelfs zonder glas er voor.
Probeer dan maar is te bedenk waar je naar staat je kijken, welk deel van het dier het is. O en dan heb ik het over echte hompen hé, met vet en huis er nog aan.
De kip ligt er niet beter bij, op grote blokken ijs liggen alle versie van kip die je maar kan bedenken naast elkaar. Kipfilet, kippen drumsticks, kippen voeten, kippenpoten, halve kip, hele kip. Kip met kop en poten en alles er nog aan. Jup en weer mag ik op zoek naar een plastic zakje om mijn kip uit te zoeken en mee te nemen naar de wegschaal met medewerker.
Mijn volgende stop is de brood afdeling. Waar ik kan kiezen tussen brood dat uit elkaar valt en zo zoet is dat je tand uit je mond vallen. Of stokbrood, dat zo hard is dat je iemand de hersen er mee in kan slaan. De cake en koekjes die je ook in z’n mooi plactic zakje kan doen maken dit maar voor een deel goed.
Dan is er wat thee, kruiden en losse rijst, alles ligt klaar om in de bekende plastic zakken te gooien en te laten afwegen. Daarna komt de fruit en groente afdeling. Waar ik weinig kom, het oude vrouwtje, dichterbij mijn huis heeft groente die er uit ziet als of het net van het land komt. In plaats van het spul van walmart, waar van je vermoed dat het er al drie maanden ligt te vergaan in de winkel.
Maar mijn beste punt vind ik toch wel de eieren. Die vind je tussen de rijst en de groente en die doe je ook in een plastic zakje. Ja, je leest het goed, eieren horen niet in een handig doosje per 6 of tien verpakt. Nee, je neemt een zakje en doet daar je eieren in en laat ze afwegen door een medewerker. Ze hebben wel dozen, maar niet veel en niemand die die koopt. Ook kan je eieren krijgen van alles dat een ei legt vermoed ik. Eenden eieren zijn geen probleem. Dan heb je nog de speciale eieren, die zijn bereid en toen vacuüm in plastic verpakt.
Ik heb Emma gevraagd naar de eieren in een zak. Wat als je ze laat vallen of er een paar breken. Haar antwoord, dat gebeurt nooit.
Maar goed, de gegrilde kip is wel fijn maar klein. En dan bewegen wij ons via de roltrap naar de begane grond. Waar je begint met de door mij meest gehate afdeling. Schoonmaakmiddelen, waar je beneden moet zoek en smeken om iemand iets te laten afwegen voor je. Staan in deze korte drie rijen, zoveel medewerkers, dat ik altijd wordt lastig gevallen. Daarna komen de buitenlandse producten, die zijn veel te duur.
En dan na de huishoudelijke spullen, de pannen en de borden is daar de snoep hemel.
Rij na rij, bak na bak met verschillende soorten snoepje, chocolade en andere snacks.
Daarna komen natuurlijke alle houdbare producten. Nu zal ik nog een paar vreemde dingen uitwijzen. De chips smaken, zijn op ze zachts gezegd een beetje vreemd.
Kleine tomaatjes smaak, komkommer smaak, hete kip, BBQ enzovoort. Gelukkig is er ook originele aardappelsmaak nog vinden. Een blik je tonijn vinden is me alleen nog niet gelukt. Blik of pot groente kennen ze hier niet. Behalve voor mais.
Misschien begrijpen jullie nu, waarom ik heel blij kan worden van dingen die me bekend zijn. Zoals toastjes, (waar ik niets op kan doen) of Maggi en Knorr zakjes voor soep.
Maar goed, alles is zo erg nog niet, ik overleef het wel.
Al moet ik toegeven dat de eieren in een plastic zakje bij mij groente vrouwtje vandaan heel goed zijn. Blijft het raar om met een zakje je eieren rond te lopen. Bijna net zo raar als het plastic zakje met losse rijst. Wilt u een of twee schepjes, mevrouw? Mag het een korreltje meer zijn?
O nee, das allemaal in het chinees, dus dat versta ik niet.