het went niet!
Door: michelle
Blijf op de hoogte en volg Michelle
29 Mei 2013 | China, Zunyi
Ik ben 29 oktober naar China vertrokken, vandaag is het 29 mei. Ik ben dus nu officieel 7 maanden weg uit Nederland. En ik kan jullie vertellen, het went niet.
Oké, sommige dagen doe ik me ding en valt het wel mee. Dan ga ik me gangetje en lijkt alles best wel normaal. Maar dat betekend dat je niet gewend ben aan het land of de cultuur.
Om een paar dingen te noemen. Al drie weken is het hier boven de 25 graden, eerst was ik opgelucht, als je geen centrale verwarming heb dan ben je blij als het buiten de temperatuur is die je het binnen wil hebben. Sinds de huizen zijn gebouwd om cool te blijven, is het binnen dus eindelijk goed te vertoeven. Maar na drie weken is de temperatuur nu meer richting de 30 graden en dat blijft het voor de komende 3 maanden. Het is nog steeds donker om 8 uur s’avonds, dus het hele zomer gevoel is er nog niet. Vooral als de ene helft van de bevolking besluit dat het tijd is voor zomerjurkjes, terwijl de andere helft nog lange mouwen en spijkerbroeken draagt.
En dan is er nog de cultuur, van de week bijvoorbeeld een rondje gelopen rond me appartement gebouw. En ik kom dus langs een woning waar een jongetje woont. Hij ziet mij, zijn ogen worden groot, hij rent naar binnen, onder tussen het roepend.
“mama, mama, Měiguórén, Měiguórén. (vertaald; mama, mama, Amerikaan, Amerikaan)
Nu is mijn chinees nog niet genoeg ontwikkeld. Maar ik ken nu twee zinnen uit me hoofd in het chinees.
1 – cèsuŏ zài năr? - waar is de WC?
2 – Bù, wŏ bù shì Měiguórén, wŏ shì Hélanguórén. – Nee, ik ben niet Amerikaan, ik ben Nederlander. (Nederlander kan trouwens ook Hélanrén zijn.)
Nu had ik mijn nieuw ontdekte chinees kunnen afvoeren op een 5 jarig jongetje, maar dat vond ik een beetje zielig. Dus in plaats daarvan bleef ik door lopen en toen hij weer naar buiten kwam en hello, hello riep naar me heb ik netjes me hand op gestoken.
Kory zegt steeds dat ik niet mag zeuren, hem noemen ze een Afrikaan.
Tijdens het lopen, voornamelijk berg op. Kom ik uit op een zijkant van de berg, vol met terrasjes met moestuintjes. Vandaar uit kon ik uit kijken over de wijk waar ik woon. Ik zeg expres wijk, omdat ik maar een klein deel van de stad kon zien. De rest ligt over de berg aan de linker hand. Het blijft een raar idee, dat die stad zo enorm is.
Wordt toch tijd dat ik meer ga rond kijken, misschien ook buiten de stad.
Andere dingen waar ik niet aan kan wennen. Soms heb ik geen water, spontaan, uit het niets. Soms overdag, soms s’ nachts. Het zou te maken kunnen hebben met mijn buurman die zijn appartement aan het verbouwen is.
Vorige week vond hij het nodig om rond 9 uur s’ avonds te gaan boren in de muur die wij delen. Ik was niet erg blij met mijn buurman die avond. Dat hij me overdag me appartement uit jaagt met zijn symfonie van boren en hameren, oké.
Maar s’ avonds, gelukkig is hij nu toe aan het stuken van zijn muren, heel blij mee.
Elektriciteit heeft trouwens ook de neiging om uit te vallen, van de winter sloeg de stop aan aantal keer door. Omdat ik te veel stroom gebruikte.
Ik had namelijk de rare behoefde aan een warme woonkamer en slaapkamer en warm water. In Zunyi moet je keuzes maken op dat gebied.
Nu ik niet meer zoveel stroom gebruik, valt de stroom vanzelf uit. De laatste twee keer was het steeds snel opgelost, maar toch, is het een rare gewoonte, als de stroom 2 keer per maand uitvalt. En dan heb ik nog geluk, op school is het al veel vaker gebeurd dat we geen stroom hadden.
Dit zijn dingen waar ik niet aan kan wennen. Ze zijn niet slecht of vreselijk. Gewoon lastig aan te wennen. Ik blijf me verbazen en genieten van de leerlingen op school. Vorige week nam een leerling van Kory me aan de hand om een vertaling te krijgen voor het woord beker. Het was 30 graden buiten en ze wilde een beker water. Het was heel lief dat een 6 jarig meisje heel rustig en overdreven het woord beker ging zeggen tegen me. Omdat ze weet dat ik het anders helemaal niet begrijp.
Of mijn klas met 12 jarige die klassikaal voor hun ouders woorden ging vertalen, simpel weg omdat ze er te goed in zijn om de vertalingen een voor een te doen.
We hadden namelijk een les om de ouders hun voorgang te laten zien. Was erg leuk, vooral om de spelletjes, moesten we erg lachen.
Kortom ik geniet van die dingen hier in China en vooral het les geven.
Maar als ik vandaag oma, via skype bel omdat het der verjaardag is. En ik van mijn opa groetjes over skype krijg via me moeder. Dan ben ik blij om de datum te zien, nog 5 maanden werken.
Nog 5 maanden om alles van China mee te maken en te zien. Voor ik naar huis reis.
Oké, sommige dagen doe ik me ding en valt het wel mee. Dan ga ik me gangetje en lijkt alles best wel normaal. Maar dat betekend dat je niet gewend ben aan het land of de cultuur.
Om een paar dingen te noemen. Al drie weken is het hier boven de 25 graden, eerst was ik opgelucht, als je geen centrale verwarming heb dan ben je blij als het buiten de temperatuur is die je het binnen wil hebben. Sinds de huizen zijn gebouwd om cool te blijven, is het binnen dus eindelijk goed te vertoeven. Maar na drie weken is de temperatuur nu meer richting de 30 graden en dat blijft het voor de komende 3 maanden. Het is nog steeds donker om 8 uur s’avonds, dus het hele zomer gevoel is er nog niet. Vooral als de ene helft van de bevolking besluit dat het tijd is voor zomerjurkjes, terwijl de andere helft nog lange mouwen en spijkerbroeken draagt.
En dan is er nog de cultuur, van de week bijvoorbeeld een rondje gelopen rond me appartement gebouw. En ik kom dus langs een woning waar een jongetje woont. Hij ziet mij, zijn ogen worden groot, hij rent naar binnen, onder tussen het roepend.
“mama, mama, Měiguórén, Měiguórén. (vertaald; mama, mama, Amerikaan, Amerikaan)
Nu is mijn chinees nog niet genoeg ontwikkeld. Maar ik ken nu twee zinnen uit me hoofd in het chinees.
1 – cèsuŏ zài năr? - waar is de WC?
2 – Bù, wŏ bù shì Měiguórén, wŏ shì Hélanguórén. – Nee, ik ben niet Amerikaan, ik ben Nederlander. (Nederlander kan trouwens ook Hélanrén zijn.)
Nu had ik mijn nieuw ontdekte chinees kunnen afvoeren op een 5 jarig jongetje, maar dat vond ik een beetje zielig. Dus in plaats daarvan bleef ik door lopen en toen hij weer naar buiten kwam en hello, hello riep naar me heb ik netjes me hand op gestoken.
Kory zegt steeds dat ik niet mag zeuren, hem noemen ze een Afrikaan.
Tijdens het lopen, voornamelijk berg op. Kom ik uit op een zijkant van de berg, vol met terrasjes met moestuintjes. Vandaar uit kon ik uit kijken over de wijk waar ik woon. Ik zeg expres wijk, omdat ik maar een klein deel van de stad kon zien. De rest ligt over de berg aan de linker hand. Het blijft een raar idee, dat die stad zo enorm is.
Wordt toch tijd dat ik meer ga rond kijken, misschien ook buiten de stad.
Andere dingen waar ik niet aan kan wennen. Soms heb ik geen water, spontaan, uit het niets. Soms overdag, soms s’ nachts. Het zou te maken kunnen hebben met mijn buurman die zijn appartement aan het verbouwen is.
Vorige week vond hij het nodig om rond 9 uur s’ avonds te gaan boren in de muur die wij delen. Ik was niet erg blij met mijn buurman die avond. Dat hij me overdag me appartement uit jaagt met zijn symfonie van boren en hameren, oké.
Maar s’ avonds, gelukkig is hij nu toe aan het stuken van zijn muren, heel blij mee.
Elektriciteit heeft trouwens ook de neiging om uit te vallen, van de winter sloeg de stop aan aantal keer door. Omdat ik te veel stroom gebruikte.
Ik had namelijk de rare behoefde aan een warme woonkamer en slaapkamer en warm water. In Zunyi moet je keuzes maken op dat gebied.
Nu ik niet meer zoveel stroom gebruik, valt de stroom vanzelf uit. De laatste twee keer was het steeds snel opgelost, maar toch, is het een rare gewoonte, als de stroom 2 keer per maand uitvalt. En dan heb ik nog geluk, op school is het al veel vaker gebeurd dat we geen stroom hadden.
Dit zijn dingen waar ik niet aan kan wennen. Ze zijn niet slecht of vreselijk. Gewoon lastig aan te wennen. Ik blijf me verbazen en genieten van de leerlingen op school. Vorige week nam een leerling van Kory me aan de hand om een vertaling te krijgen voor het woord beker. Het was 30 graden buiten en ze wilde een beker water. Het was heel lief dat een 6 jarig meisje heel rustig en overdreven het woord beker ging zeggen tegen me. Omdat ze weet dat ik het anders helemaal niet begrijp.
Of mijn klas met 12 jarige die klassikaal voor hun ouders woorden ging vertalen, simpel weg omdat ze er te goed in zijn om de vertalingen een voor een te doen.
We hadden namelijk een les om de ouders hun voorgang te laten zien. Was erg leuk, vooral om de spelletjes, moesten we erg lachen.
Kortom ik geniet van die dingen hier in China en vooral het les geven.
Maar als ik vandaag oma, via skype bel omdat het der verjaardag is. En ik van mijn opa groetjes over skype krijg via me moeder. Dan ben ik blij om de datum te zien, nog 5 maanden werken.
Nog 5 maanden om alles van China mee te maken en te zien. Voor ik naar huis reis.
-
29 Mei 2013 - 16:14
Karin :
Hey michelle!
Pittig dat je aan oma vandaag aan oma dacht.
Oma vond het erg leuk dat je haar vandaag gebeld had!
X -
29 Mei 2013 - 16:30
Ria:
ja dat blijven moeilijke dingen verjaardagen en dan zo ver weg.
maar deze 7 maanden kunnen ze je niet meer af pakken. en kijk wat je allemaal al hebt mee gemaakt dat kunnen weinig mensen zeggen.en de verjaardagen zijn er volgende jaren ook nog en dan ben je er gewoon bij. (of niet).
wees trots op je zelf dat zijn wij hier ook allemaal doe lekker je ding en ga nog veel bekijken in zunyi.
dan zijn die 5 maanden zo voorbij
groetjes
-
29 Mei 2013 - 16:49
Rob En Jannie:
Hallo
Het valt ook niet mee he eerst de kou dan de warmte.
Zullen wij Nederlanders nooit aan wennen aan die verschillende temperaturen.
Je buurman o die mensen heb je hier ook hoor.
Meid geniet gewoon maar van de leuke dingen, van school ,het eten en de mooie grote stad ,
daar ben je nog lang niet op uit gekeken wat ik begrijp.
Alles positief blijven bekijken !!!
Nou dan zijn 5 maanden snel om hoor.!!!
Groetjes van ons en we horen elkaar wel weer .
xxx Rob en Jannie
-
30 Mei 2013 - 11:12
Tante Ria:
HOI Michelle nog gefeliciteerd leuk dat verhaal van dat jongentje je kan daar niet zeggen dat ze je niet zien staan. Niet te veel in de zon want dan ben je straks ook een Afrikaan.Dikke knuffel je tante
-
03 Juni 2013 - 14:46
Eric:
Hey lieve vriendin, tuurlijk is het niet altijd even makkelijk om zo ver weg te zijn maar elk nadeel heb z'n voordeel! Deze levenservaring maakt je alleen maar sterker. Vergeet niet dat niet veel jongelui je dit na doen. Ik ben reuze trots op je dat je dit toch maar flikt! En ach nog maar 5 maanden en dan ben je weer terug in dit landje waar her weer ook niet alles is. Kus en knuffel van mij!!! :-) -
04 Juni 2013 - 23:53
Piet:
Hoi nichtje,
Niet zo vreemd, al die indrukken blijven verbazen al zit je er een jaar volgens mij, wij kijken in nederland nog steeds vreemd op van sommige dingen en we wonen hier pas een paar jaar.
Ik ken iemand die werkt op schiphol en krijgt heel veel van die vreemde mensen uit het land waar je nu zit, vreemd genoeg beaamt ze al je opmerkingen oftewel zoals in een stripverhaal weleens gezegd werd "rare jongens die chiinezen".
Je hebt het over 5 maanden maar volgens mij staat er nog wat heel moois op je lijstje een klein stukje met de trein naar huis vergeet die mooie belevenis niet en de 5 maanden die je nog gaat meemaken in China zullen voorbij vliegen net zoals de 7 hiervoor.
have fun je oom.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
