eerste weekend

Mijn eerste weekend in Zunyi
Zoals de meeste van jullie wel weten gaan mijn weekenden hier bestaan uit veel werken. Mijn eerste weekend was niet anders. Ik ben om half 9 in de school, en ik ben de eerste. Iets te laat komen is dus blijkbaar niet zo’n probleem. Vrijdag middag was besloten dat ik zaterdag me eerste les mocht geven. 2 leerlingen van 10 tot 12 jaar oud, die de week ervoor voor het eerst waren geweest voor hun les en toen bleek het niveau veel te hoog te liggen. Dus ik heb met een Chinese docente (Hannah) eerst een test gedaan met de leerlingen. Vervolgens heb ik ze de les geven die ik had voorbereid. Dat was erg leuk. Ik was tegen het einde van de les super enthousiast. Ik was vergeten hoe leuk ik het vind om les te geven.
Of ook wel de zenuwen in me maag voor de les waren voor niets.
Op zondag was me dag bijna hetzelfde, half 9 beginnen. Eén les gegeven aan een meisje van 14. Dat was ook weer heel leuk. Het werk is redelijk hetzelfde met het voorbereiden van je les. Het is alleen nog wel heel erg rustig. Dus als ik klaar ben met voorbereiden van me lessen kan ik eigenlijk gaan doen waar ik zin in heb.
Dat betekend dus dat ik me blog ga bij houden en dergelijke.
Zowel zaterdag avond als zondag avond ben ik met Kory, Emma en Sean (Emma’s vriend) uit eten geweest. Trouwens even voor de duidelijkheid. De namen van mijn Chinezen collega’s zijn hun Engelse namen. Hun echte namen zijn Chinees, en lastig uit te spreken voor buitenlanders. Ik denk er dus ook over om mezelf hun chinezen namen aan te leren. Want ik vind het eigenlijk een beetje belachelijk dat mensen hier een nieuwe naam moeten verzinnen om met buitenlanders te kunnen praten. Ze nemen ook de moeite om mijn naam goed te zeggen.
Maar goed dat is een latere zorg. Zaterdagavond heb ik Sean voor het eerst ontmoet. Hij is erg aardige en probeert ondanks beperkt Engels toch met je te kletsen. We aten in the Greenery café. Dat is een restaurant dat westerse gerechten serveert. (daar heb ik al iets over verteld.) het was wel grappig.
Want als je in China dus eten besteld dan bestel je voor iedereen. Je krijgt bijvoorbeeld dus ook een groter portie dan je alleen op krijgt. Vervolgens wordt het in het midden van de tafel gezet en neem je er een beetje van op je bord of in je schaaltje. Dit helpt mij enorm want, dan kan ik alles proeven en alleen van de lekkere dingen extra eten. Het beste wat je je kan voor stellen is zoals wij in Nederland Chinees af halen. Je besteld verschillende gerechten, die zet je open op tafel en dan schep je van alles wat op. Hier is het alleen wel in kleinere porties. En je mixt je nasi niet door de saus van je vlees.
Afgelopen zaterdag was ik natuurlijk al bijna een week in China en ook in Beijing heb ik zo gegeten. Maar in het greenery café was het opeens duidelijk hoe vreemd die gewoonte eigenlijk is. Want voor het eerst was er gewoon bestek en het menu was westers. En hadden we het ook nog eens over het feit dat uit eten gaan zo anders is. En om dan vervolgens die westerse gerechten gezamenlijk te delen. Was een beetje vreemd. Aan de andere kant moet je ook wel. Ik had bijvoorbeeld voor kip gekozen, want meestal kiest wel iedereen één gerecht. En in deze samenstelling kiest Emma er dan altijd nog wat dingetje bij als ze het nodig vind.
De kip die ik had gekozen was dus ook echt een bord met enkel alleen kip. Geen salade of iets dergelijks er bij. Alleen vlees. Dus dan ben je blij dat er ook andere dingen zijn besteld waar je van mag eten. Uhe, hoort te eten. Iemand aan tafel biedt je altijd wel iets aan alles ze denken dat je niet genoeg eet.
Goed, het westerse eten was dus vreemd in de Chinezen zetting. Het Chinese toetje is nog het vreemdste. Toetjes na de maaltijd, dat kennen ze hier niet zo. In Beijing heb ik appel overgoten met vloeibare suiker gehad. Dat was het toetje. Maar hier had ik dat nog niet gehad. Het westerse menu gaf uit komst er waren toetjes.
Ik zoek dus ook meteen een toetje uit, maar Emma adviseert me om een bepaald toetje te nemen, een lokale speciaal. Menu’s hebben hier plaatjes en de halve vrucht (papaja), met fruit en een sausje er in is ziet er goed uit. Dus ja dat was goed had ik besloten.
Voor de mensen die mij goed kennen, kunnen vertellen dat redelijk naïef ben en dit soort subtiel gedrag van mijn baas/gastvrouw Emma niet herken voor wat het is.
Natuurlijk naar compleet vreemde Chinese gewoonte komt het toetje als eerste op tafel. Ik was hier al voor gewaarschuwd, wat als eerste klaar is komt als eerste op tafel. Dus ik proef het toetje en ja het fruit (enkel papaja) is geen probleem maar ik moet ook het sausje nemen, zegt Emma. Het sausje een beetje doorzichtig, met wit schuim en er lijken wel stukjes suiker in te drijven. Maar het smaakt niet echt zoet, de stukjes waren niet hard. Er is een bijna nootachtig of anijs achtige smaak aan. Die me niet bevalt dus ik laat het na 2 happen gauw links liggen. Emma eet haar schaal/vrucht leeg. Kory moet natuurlijk ook proeven. Maar dit is al tegen het einde van de maaltijd.
Sean echter, die eet het niet, uit principe. En dan begint Emma uit te leggen wat er in de saus zat.
Waarschuwing, dit is niet geschikt voor jonge lezers.
Ze kwam niet helemaal uit der woorden in het Engels. Maar op een gegeven moment zegt, ja, zaad van een kikker.
Dus Kory en ik kijken elkaar en zeggen zo beleefd mogelijk. Je bedoelt sperma.
Nou ja niet echt, het heeft een deel van een mannelijke en van een vrouwelijke kikker.
Daar op vielen we stil, waarnaar ik vervolgens uit barsten in, waarom heb je in hemelsnaam overtuigd om dat te kiezen als toetje.
Nou, omdat veel vrouwen het erg lekker vinden. En sinds Emma haar eigen schaaltje helemaal alleen had leeg gemaakt, geloof ik dat ook wel. Daarnaast, als ik ga nadenken over wat kippen eieren eigenlijk zijn, dan voel ik me er niet zo beroerd meer over. Ik heb Emma eigenlijk meteen weer vergeven. Maar ik heb er wel een goed verhaal voor me blog bij. ;)
Dus waarom ik eigenlijk mee ging die avond was omdat we na het eten een voetmassage gingen doen. En ja, als je dan in China bent moet je zo iets natuurlijk wel proberen. Nou laten we beginnen met het feit dat we het niet over klein zaakje langs de kant van de weg hebben. De foyer was op de tweede verdieping en had de uitstraling van een 4 of 5 steren hotel. Inclusief grote balie en een dame op ouderwets Chinees instrument. De rest van de zaak was voornamelijk aparte kamertjes. In de lobby om het zo maar te noemen, was zit gelegenheid. Maar wij ging meteen een kamer in. Weer had deze kamer meer weg van een hotel kamer. Met een eigen badkamer en bedden die half overeind waren gezet. Je kon er dus half overeind op hangen. De bedden waren wel kort, met een deel dat weg geschoven kon worden. Natuurlijk vanwege de voetmassage. Vervolgens kregen we een soort van pyjama’s van het personeel. En er werd ook thee en fruit gebracht. De pyjama’s kon ik op zich wel verklaren. Ik had namelijk de bakken met water gezien waar je voeten in moesten. Conclusie, broek moest uit, dan trek je een korte pyjama broek aan. En Emma zei dat het allemaal was zodat je je beter kon ontspannen. Dus daar lagen we allemaal deels of geheel in pyjama’s onder dekentjes TV te kijken. Het zou namelijk nog even duren voor we aan de beurt waren.
Een poos later komt er een dame binnen met de ronde ton met water. Ik me voeten in veel te hete water zetten en afwachten. Wel dat was precies wat ik had verwacht.
Vervolgens begon de massage bij me knieën en ik had zo iets van; Oké ze doen dus geen half werk. Dat is fijn, want me kuiten doen nog steeds zeer van het lopen in Beijing.
Dus ik lig te genieten van me voet massage en te giechelen. Ik kan er niet tegen als ze aan me tenen gaan zitten. Maar goed heerlijk verwend en vervolgens werd het water weg gebracht. Maar toen kwam de masseuse terug en ging ze verder met de massage. Beginnend bij me voeten en toen me kuiten, knieën, dijen. Dus ik had zo iets van oké. Is goed. Maar pas toen ze vroeg ik me wilde omdraaien op me buik had ik zo iets van. We doen toch een voetmassage?
Dat had ik dus mis. Me armen, me rug en me schouders en nek zijn ook gedaan. Het was heerlijk. Echt een verwennerij. En als een echte Nederlander kan ik het niet laten om te vertellen dat het me slecht 11 euro heeft gekost. We hebben er ongeveer 2 uur gelegen. Dat ga ik zeker vaker doen.
Zondag les geven, ging ook heel goed. Ze zijn hier wel vreselijke flexibel, dus mensen die zaterdag een afspraak maken voor een proefles, kunnen zondag langs komen. Of net zo hard weer afzeggen.
Maar zondag had ik een heel lief meisje van 14. Ze spreekt nog niet zo goed Engels, maar kan wel goed lezen en schrijven. Het was heel leuk om haar les te geven. Ik had weer een vertaler, dus dat ging erg goed.
S’ avonds weer uit eten. Ja, jullie zullen mijn eet verhalen ondertussen wel zat zijn. Gelukkig maak ik niet overal foto’s van. Dat kan ook niet, want de batterij van me camera laadt niet op. Ik denk dat het de stekker is. Die was ik in Nederland al kwijt. Sorry, voor iedereen die foto’s wil zien, die heb ik nog niet.
Dus zondag avond hotpot. Dat is een soort van fondue, met bouillon, daar gooi je vlees en groente in. Wacht tot het klaar is en probeer het er dan maar uit te vissen met die stomme stokjes. Een van de dingen die er in gingen waren kleine balletje, net soepballetjes erg lekker. Maar die kreeg je er natuurlijk met geen mogelijkheid weer uit. Daarom mocht ik van Emma me lepel gebruiken om te vissen naar me eten, dat hielp. Maar was erg lekker. Wel werd er weer bewezen dat buitenlanders vreemd zijn in Zunyi. Ik heb namelijk nog nooit een bediening gezien die zo liep te giechelen om ons (Kory en mij).